Publikacje
Aby
Aby pobrać artykuł w PDF naciśnij tutaj:
pobrać artykuł w PDF naciśnij tutaj
Aby pobrać artykuł w PDF naciśnij tutaj:
:
Aby pobrać artykuł w PDF naciśnij tutaj:
Fundacja Nowej Genezy Życia Nowa hipoteza genezy cywilizacji Ocena życia pierwotnego społeczeństwa Dlaczego w ogóle powstały pierwsze cywilizacje i co było motorem tego ogromnego kroku w rozwoju ludzkości? Aby zrozumieć, dlaczego powstały pierwsze cywilizacje, musimy najpierw dokładnie przyjrzeć się warunkom, w jakich żyli ludzie przed tym wydarzeniem. W niektórych obszarach Bliskiego Wschodu około 9000 lat p.n.e. istniały już osady rolnicze. Społeczeństwa neolityczne charakteryzowały się osiadłym trybem życia i umiejętnością uprawy ziemi i wytwarzania podstawowych prymitywnych narzędzi. Do najważniejszych należy osada odkryta w Çatal Hüyük, w tureckiej Anatolii, zajmująca powierzchnię około 60 akrów, którą w 6500 roku p.n.e. zamieszkiwało około 6000 osób. Odkryte tam parterowe domy nie miały drzwi ani okien, a wejście znajdowało się na dachu. Miasto nie posiadało ulic, a domy były ze sobą połączone umożliwiając łatwe przejście dla ludzi. W życiu neolitycznego społeczeństwa utrzymującego się z uprawy ziemi dominował strach, który rodzi się z niepewnej przyszłości. Przede wszystkim obawiano się nieurodzaju, który oznaczał śmierć z głodu. Społeczeństwa te były prawie całkowicie zależne od zmienności natury, których praw nie rozumiały. Dlatego opracowali prymitywne rytuały i ceremonie pomagające, w ich przekonaniu, sprowadzić deszcz lub zapewnić wystarczające plony. Te wierzenia potwierdzają odkrycia dużej liczby glinianych figurek kobiecych, które wiązały się z kultem płodności i obrzędami zapewniającymi urodzaj. Ich bogowie przypominali ludzi, jednak uważano ich za wszechpotężnych. Ponieważ ówcześni ludzie byli brutalni i nie okazywali współczucia ani miłosierdzia, ich bogom również przypisywano te cechy. Aby ułagodzić gniew bogów i zapewnić dobre plony, praktykowali rytualne ofiary z ludzi, które obejmowały nawet kobiety i dzieci. Społeczeństwo żyło na samym dnie swojej świadomości, dbając głównie o swoje potrzeby materialne, niewiele różniące się od potrzeb zwierząt. Jednak ludziom udało się zapewnić dla siebie względnie stabilną egzystencję i rozwinęli systemy religijne, które dawały im pewne poczucie bezpieczeństwa. Strach przed jakimikolwiek zmianami jest wspólną cechą większości ludzi, ponieważ nigdy nie wiadomo, czy zmiany przyniosą dobre czy szkodliwe skutki. Przeciętny człowiek zwykle chce jak najmniej pracować i prowadzić bezpieczne i łatwe życie. Tylko nieliczne, wyjątkowe osoby są promotorami nowych idei i aspirują do wprowadzania zmian w społeczeństwie, jednak do ich realizacji potrzebują wsparcia członków zbiorowości. Społeczeństwa prymitywne, w przeciwieństwie do cywilizowanych, boją się wyjątkowych, kreatywnych jednostek i raczej je izolują niż przyjmują ich nowe idee. Dlatego rolnicze społeczności neolityczne charakteryzowały się stagnacją, a zmiany następowały bardzo powoli. Powstanie monoteistycznych religii Zoroastrianizm Zoroaster, twórca pierwszej monoteistycznej religii, działał na terenie dzisiejszego północno-wschodniego Iranu i Turkmenistanu około XIV wieku p.n.e. Według Gaty, będącej częścią świętego zoroastriańskiego pisma – Awesty, plemię Zoroastry zostało unicestwione w wyniku wojen plemiennych, a on sam tułał się przez kilkanaście lat po stepach północnego Iranu obserwując brutalne plemienne walki. W wieku 30 lat miał objawienie, podczas którego zobaczył jaśniejącą postać anioła, która wyjawiła mu, że nosi imię Wohu Manah (Dobra Myśl). Anioł powiedział mu, że istnieje tylko jeden prawdziwy bóg, Ahura Mazda, czyli Pan Dobra i Zoroaster powinien zostać jego prorokiem. W ciągu następnych dziesięciu lat Zoroaster miał wiele objawień, w czasie których objawione zostały dalsze prawdy. Zoroaster usiłował przekazać nową wiarę swoim ziomkom, jednak nie znalazł u nich zrozumienia i był przez nich prześladowany. Musiał więc uciec do pobliskiego królestwa Baktrii, gdzie zdołał nawrócić króla Wisztapsę, który zaprowadził zoroastrianizm w swoim kraju, zaś sam Zoroaster stał się głównym kapłanem i jedną z najbardziej wpływowych postaci w państwie. Zgodnie z tradycją przekazaną w późniejszych księgach Awesty, Zoroaster zrezygnował pod koniec życia z wszelkich zaszczytów, spisał Gaty, a następnie umarł przez dobrowolne zanurzenie się w lodowatych, krystalicznie czystych wodach jeziora Kasaoja w Pamirze. Zoroastrianie wierzą w jednego boga – Ahura Mazdę, który jest wszystkowiedzący, wszechobecny, wszechpotężny, niezmienny, uważany za twórcę wszystkiego, źródło szczęścia i dobroci, którego człowiek nie może pojąć. Jest to opis protoboga przyjęty przez wszystkie monoteistyczne religie, w tym judaizm, chrześcijaństwo i islam. Za zło na tym świecie nie jest odpowiedzialny Ahura Mazda, ale Angra Maju, który mieszka w piekle. Angra Maju jest duchem zniszczenia. To za jego sprawą nadchodzi śmierć, dręczą nas choroby i doświadczamy wszelkiego zła. Według zoroastrian świat materialny jest polem bitwy między dobrem a złem. Zadanie człowieka polega na pomaganiu Bogu w usuwaniu zła z powierzchni ziemi. Można tego dokonać przez właściwe postępowanie, popieranie prawdy i porządku. Zoroastrianizm charakteryzuje dualizm moralny wynikający z przekonania, że natura ludzka ma zarówno dobre, jak i złe strony.
English     Polski
Aby
Aby pobrać artykuł w PDF naciśnij tutaj:
pobrać artykuł w PDF naciśnij tutaj
Aby pobrać artykuł w PDF naciśnij tutaj:
:
Aby pobrać artykuł w PDF naciśnij tutaj:

Lorem Ipsum Irure magna irure,

exercitation minim

Made with Xara

© Ut duis incididunt ex officia 

Gallery